سکوت من از بی تفاوتی نیست...
ازبلاتکلیفی است....
همیشه میگن سکوت علامت رضاست،
اما نه!!
بعضی وقتها سکوت میکنی چون اینقدر رنجیدی که نمی خوای حرف بزنی...
بعضی وقتها هم سکوت می کنی چون واقعا حرفی برای گفتن نداری...
گاهی وقتها سکوت یه اعتراضه،
گاهی موقعها هم انتظاره...
اما بیشتر وقتها سکوت واسه اینه که هیچ کلمه ای نمی تونه
غمی رو که تو وجودت داری، توصیف کنه...
سکوتم از رضایت نیست دلم اهل شکایت نیست...
همه ی راز ِ علاقه ی آدمی به آدمی
همین رویای ساده ی رفتن
و بعد بی خبر آمدن های همیشه ی اوست...