پیشنهاد کتاب (هوا را از من بگیر خنده‌ات را نه !)

 تو این پست می خوام کتابهایی که خوندم و خوشم اومده رو بهتون پیشنهاد کنم...نظر یادتون نره.. 

---

 عاشقانه های پابلو نرودا
این مجموعه در زمان تبعید نرودا به ایتالیا سروده شده است.   

آمیختگی  لطافت اشعار عاشقانه نرودا، در پیوند با روح جنگجو و آزادی‌خواه وی، مجموعه ای کم‌نظیر از اشعار عاشقانه پدید آورده، که خواه ناخواه بوی سیاست و انتقاد های اجتماعی می‌دهد.
شاعر دردمند در التماس های عاشقانه اش، هیچگاه رسالت اجتماعی خود را از یاد نمی برد، و گاهی حتی عشق را قربانی مسیری می‌کند که برای زندگی خود برگزیده است.

شاعر می داند، که حتی اگر معشوقه اش سدی در برابر اهداف اجتماعی اش باشد، باید او را کنار بزند. او عجز و نیاز می کند، اما خود را به دست التماس و خواری نمی‌سپرد و در نهایت در چند شعر خود را از معشوق بی نیاز و او را عامل ضعف احساسی خویش می شمرد ...
این مجموعه بی‌شک از بهترین مجموعه های عاشقانه شعر لاتین است...در ادامه قطعه ای از کتاب را با هم می خوانیم: 

هوا را از من بگیر خنده‌ات را نه !

نان را از من بگیر،  

اگر می‌خواهی هوا را از من بگیر،  

اما خنده‌ات را نه

 گل سرخ را از من بگیر

سوسنی را که می‌کاری

آبی را که به ناگاه

در شادی تو سرریز می‌کند

 موجی ناگهانی از نقره را

که در تو می‌زاید 

از پس نبردی سخت باز می‌گردم

با چشمانی خسته

 که دنیا را دیده است

بی هیچ دگرگونی

اما خنده‌ات که رها می‌شود

و پروازکنان در آسمان مرا می‌جوید

 تمامی درهای زندگی را

به رویم می‌گشاید 

عشق من، خنده تو

در تاریکترین لحظه‌ها می‌شکند 

و اگر دیدی، به ناگاه

خون من بر سنگفرش خیابان جاری است

بخند، زیرا خنده تو

برای دستان من

 شمشیری است آخته 

خنده تو، در پاییز

در کناره دریا

موج کف‌آلوده‌اش را

 باید برافروزد، 

و در بهاران، عشق من

خنده ات را می‌خواهم

چون گلی که در انتظارش بودم

بخند بر شب

بر روز، بر ماه

بخند بر پیچاپیچ خیابان‌های جزیره،

بر این پسر بچه کمرو

که دوستت دارد

اما آنگاه که چشم می‌گشایم و می‌بندم،

آنگاه که پاهایم می‌روند و باز می‌گردند

نان را، هوا را

روشنی را، بهار را

از من بگیر

اما خنده‌ات را هرگز !

تا چشم از دنیا نبندم